بررسی تنوع ژنتیکی اکوتیپ‌های آویشن شیرازی با استفاده از نشانگرهای مولکولیRAPD و ISSR

شناخت تنوع ژنتیکی از فعالیت­های مهم در به­نژادی و مدیریت حفظ ذخائر ژنتیکی گیاهان به‎شمار می‌آید. باتوجه به مشاهده گوناگونی صفات در بین آویشن شیرازی، در این تحقیق از نشانگر RAPD و  ISSRبه‎منظور بررسی تنوع ژنتیکی بین جمعیتی آویشن شیرازی در ایران استفاده شد. برگ­های آویشن از 15 مناطق مختلف کشوری از استان­های کرمان، سیستان وبلوچستان­، بوشهر، فارس و خوزستان جمع­آوری شدند. استخراج DNA از برگ به­کمک روش CTAB با کمی تغییر انجام گردید. ­ده نشانگر  RAPDو­ ده نشانگر ISSR که باندهای واضح­تری در واکنش زنجیره­ای پلی­مراز تولید کرده بودند برای تجزیه‌وتحلیل استفاده شدند. با کمک نرم­افزاز NTSYS-pc با استفاده از ضر­یب تشابه دایس و الگوریتم میانگین فاصله (UPGMA) دندروگرام مربوطه رسم شد­. ضریب کوفنتیک محاسبه شد و پلات دوبعدی بر اساس تجزیه به مؤلفه­های اصلی شکل گرفت. باتوجه به نتایج حاصل، دامنه اندازه باندهای تولید شده در آغازگرها بین 120 تا 3100 جفت باز متغیر بود­. پانزده ­منطقه انتخاب شده­ در 3­ گروه مجزا قرار گرفتند .خوشه ایجاد شده با شرایط جغرافیایی همخوانی داشت. آغازگرها در مجموع 207 نوار چند­شکل با درصد چندشکلی 9/86 تولید کردند. نتایج حاصل از ضریب تشابه دایس نرم­افزار ­NTYSIS حکایت از این مطلب داشت که تشابه ژنتیکی توده آویشن شیرازی بین8460/0–4390/0 متغیر است. کمترین تشابه بین توده­های جیرفت با ایرانشهر و بیشترین تشابه بین نمونه­های اندیمشک و ایذه مشاهده شد. نتایج تجزیه به مؤلفه­های اصلی و نتایج حاصل از تجزیه خوشه‌ای با یکدیگر مشابه بودند­ و ضریب کوفنتیک 6/74 درصد به­دست­ آمد. نتایج نشان داد که نشانگر­های­ RAPD وISSR  برای بررسی تنوع ژنتیکی بین جمعیتی این توده مناسب هستند.